Absolwentka Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW. Od 1997 roku zajmuje się rozwiązywaniem problemów behawioralnych i leczeniem zaburzeń zachowania u psów i kotów. Odbyła praktyki kliniczne u specjalistów w Belgii, Wielkiej Brytanii i USA. W 2000 roku uzyskała dyplom specjalisty lekarza weterynarii-behawiorysty przyznawany przez Écoles Nationales Vétérinaires Françaises (Państwowe Wyższe Szkoły Weterynaryjne Francji). Od 18 lat prowadzi wykłady i szkolenia w zakresie medycyny behawioralnej w Polsce i za granicą. Członek European Society for Veterinary Clinical Ethology (od 1995) i Zoo-Psy (od 2000). Popularyzuje wiedzę o zachowaniu zwierząt w prasie dla miłośników psów i kotów, brała udział w programach TVP. Prywatnie mama trójki dzieci oraz opiekunka dwóch psów i trzech kotów.
W 2002 uzyskała tytuł magistra informacji naukowej broniąc na Uniwersytecie Warszawskim pracę dyplomową o wykorzystaniu zwierząt jako wsparcie w terapii. Od 2005 w Fundacji „Razem Łatwiej” prowadzi testy predyspozycji psów do dogoterapii i kotów do felinoterapii. W 2007 ukończyła studia podyplomowe z „Psychologii zwierząt” na SWPS. Również od 2007 prowadzi badania nad poziomem hormonu stresu u psów pracujących. W 2011 roku uzyskała państwowy dyplom technika weterynarii. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Etologicznego i Polskiego Towarzystwa Hipoterapeutycznego. Prekursorka zastosowania felinoterapii w Polsce, autorka wielu publikacji naukowych z tej dziedziny. Właścicielka gromadki kotów, jednego psa oraz wiewiórki.
W 2003 roku uzyskała tytuł magistra psychologii broniąc pracę dyplomową z zakresu zachowań eksploracyjnych u zwierząt w SWPS. W 2006 ukończyła Wydział Medycyny Weterynaryjnej w Warszawie. W pracy klinicznej zajmowała się konsultowaniem przypadków internistycznych oraz anestezjologią. Rok później ukończyła studia podyplomowe „Psychologia zwierząt”. Uzyskała tytuł specjalisty chorób psów i kotów, ma za sobą również liczne kursy i szkolenia. Prywatnie właścicielka trzech znalezionych kundli i mama Matyldy, Marianny i Mii.
Fascynacja zachowaniem zwierząt skierowała ją na studia biologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Po pierwszym roku, dzięki kołu biologów terenowych trafiła na konferencję PTEtol, gdzie poznała Ewę Godzińską, obecną szefową Towarzystwa, i rozpoczęła przygodę z nauką. Najpierw prowadziła obserwacje zachowania tropikalnych mrówek w domu (zostały opublikowane), a później, w Instytucie Nenckiego, obroniła doktorat z rozwoju widzenia kotów pod kierunkiem Profesorów Bogusława Żernickiego i Erika Vandenbusche (2003). Staż podoktorski odbyła w Belgii, w laboratorium Prof. Lut Arckens, zajmując się badaniem siatkówki kotów (2004-5). Wyniki swoich badań behawioralnych i neuroanatomicznych wykorzystuje przy opracowywaniu modeli zaburzeń widzenia u ludzi na podstawie zmian zachodzących u kotów.
W 1999 roku ukończył Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie, a w roku 2002 w Katedrze Nauk Fizjologicznych obronił pracę doktorską. Od 2002 roku pracuje w Zakładzie Dietetyki Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW, gdzie prowadzi zajęcia z fizjologii zwierząt i dietetyki weterynaryjnej dla studentów WMW oraz uczestników Studiów Specjalizacyjnych „Choroby małych zwierząt”. Jest autorem i współautorem wielu artykułów naukowych oraz popularnonaukowych z zakresu żywienia i dietetyki zwierząt towarzyszących. Zajmuje się także doradztwem żywieniowym zarówno dla klientów indywidualnych, jak i dla firm produkujących dodatki żywieniowe i suplementy diety dla psów i kotów dostępne w Polsce i zagranicą. W swojej pracy naukowej zajmuje się wykorzystaniem narządzi genomiki funkcjonalnej w weterynarii, w tym m.in. do oceny wpływu wybranych substancji biologicznie czynnych na wzrost i rozwój zwierząt.
Kierownik gabinetu weterynaryjnego „Koteria”. Dyplom lekarza weterynarii otrzymała w 2000 roku, a od 2003 współpracuje z organizacjami zajmującymi się bezdomnymi kotami, zwłaszcza w Warszawie. Jest mamą Amelki i Marcela. W domu posiada jednego psa i dwa koty.
Absolwentka warszawskiego Wydziału Medycyny Weterynaryjnej. W 2005 roku rozpoczęła studia doktoranckie w Katedrze Nauk Przedklinicznych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW, które zakończyła obroną pracy doktorskiej w 2010 roku. Od 2008 roku jest pracownikiem Zakładu Farmakologii i Toksykologii, gdzie prowadzi zajęcia z toksykologii ogólnej oraz klinicznej toksykologii małych i dużych zwierząt dla studentów WMW, a także dla uczestników Studiów Specjalizacyjnych „Choroby małych zwierząt”. Jest autorem i współautorem wielu artykułów naukowych oraz popularnonaukowych z zakresu zatruć zwierząt. W pracy naukowej zajmuje się głównie badaniem wpływu substancji roślinnych na motorykę przewodu pokarmowego oraz aktywność metaboliczną wątroby. Prywatnie mama dwóch urwisów, właścicielka trzech czarnych kotów oraz białego psa.